اي قلم در حرفهايت اثري نيست
 براي من از آشنا خبر نيست
اي خدا ، اين جمعه هم آمد و رفت
 از يوسف فاطمه خبري نيست . . .
********************************************
يقين بدان که اثر مي‌کند دعاي فرج
 و از عنايت آن صاحب‌الزمان برسد
شروع دفتر باور به نام او زيباست
اگر که ختم غزل هم به پاي آن برسد . . .
********************************************
اي جان جهان بسته به يک نيم نگاهت
دل گشته چو گل سبز به خاک سر راهت
هم بام فلک پايگه قدر و جلالت
هم چشم ملک خاک قدم هاي سپاهت
********************************************

اذان جمکران شوري به پا کرد
دلم را از غم عالم جدا کرد
صبا را گشته بودم محرم راز
 مرا با رمز غيبت اشنا کرد . . .
********************************************
با توام اي دشت بي پايان سوار ما چه شد
يکه تاز جاده هاي انتظار ما چه شد؟
آشناي” لا فتي الا علي” اينجا کجاست؟
صاحب” لا سيف الا ذوالفقار “ما چه شد؟
********************************************
نازم آن رعنا قدت را، خال رويت را لبت را
با غم غيبت چه سازي روزهايت را شبت را
اي گل نرگس کجايي؟ دردمندان را دوايي
گوشه چشمي نمايي اين مريضان غمت را
********************************************
منم و جمعه هاي بي سامان
 منو و اين ندبه هاي بي پايان
در اين کوير پر زسراب
کجاست آن باران . . . ؟
********************************************
خدايا ! زنده کن شوق دعا را
شبي سرشار کن از خويش ما را
ببين چشم انتظاران بهاريم
 پر از آيينه کن تقويم ها را  . . .
********************************************
اي سبز پوش کعبه دلها ظهور کن
از شيب تند قله غيبت عبور کن
درد فراق روي تو ما را زغصه کشت
چشم انتظار عاشق خود را صبور کن . . .
********************************************
يک عمر ميله هاي قفس را شمر ده ام
با شوق دستهاي تو يا ايها العزيز
من سوگوار بر سر هر دار مي روم
شايد شوم فداي تو يا ايها العزيز . . .
********************************************
اي از من بگو آن دلبر جانانه را
گاه گاهي يادکن اين خسته ديوانه را
جاي او در خانه دل باشدو ما غافليم
در ميان خانه گم کرده ايم صاحب خانه را . . .
********************************************
کاش مي شد که منم لايق ديدار شوم
از همه دل کنم از غير تو بيزار شوم
کاش مي شد که نقاب از رخ خود بر داري
روي تو بينم و آنگه به سر دار شوم . . .
********************************************
با کدام آبــرويـي روز شمـارش باشيم
لحظه اي در نظر چشم خمارش باشيم
کاروان سحـرش بــهـر هـمـه جـا دارد
تا که جا هست چرا گرد و غبارش باشيم . . .
********************************************
و امروز هم گذشت تو اما نيامدي
آه اي رسول خاتم غمها! نيامدي
گشتم پي مقام سليمان خويشتن
من ديو سيرتم که تو پيدا نيامدي ؟
هر گوهري براي مباداست، نازنين!
حالا شده است روز مبادا، نيامدي . . .
********************************************
اي جان جهان بسته به يک نيم نگاهت
دل گشته چو گل سبز به خاک سر راهت
هم بام فلک پايگه قدر و جلالت
هم چشم ملک خاک قدم هاي سپاهت
********************************************
گرچه من سرباز هيچ و ساده ام
سرخوشم مهدي بود فرمانده ام
گرچه مهدي بود غايب ولي
سرخوشم بر نايبش سيد علي . . .
********************************************
دل از ما برد و روي از ما نهان کرد
خدايا با که اين بازي توان کرد
تا کسي رخ ننمايد نبرد دل ز کسي
دلبر ما دل ما برد به ما رخ ننمود . . .
********************************************
جمعه يعنى يک غزل دلواپسى
جمعه يعنى گريه هاى بى کسى
جمعه يعنى روح سبز انتظار
جمعه يعنى لحظه هاى بى قرار
********************************************
آقا چقدر ضجه زنيم دعا کنيم
يا باز گرد يا دل ما را صبور کن
روزي اگر که آمدي و عاشقت نبود
يک فاتحه نوازش اهل قبور کن . . .
********************************************
اي روشني ديده ي مجنون تو کجايي؟
وقت است کز اين هاله ي غيبت به در آيي
اين پرده ي هجران و فراق را برافکن
بر سنگ بزن شيشه ي عمر اين جدايي . . .
********************************************
اي دل بشارت مي دهم خوش روزگاري مي رسد
يا درد و غم طي مي شود يا شهرياري مي رسد
اي منتظر غمگين مشو قدري تحمل بيشتر
گردي به پا شد در افق گويي سواري مي رسد
اللهم عجل لوليک الفرج
********************************************
گفتم که شيعيانت در رنج و در عذابند
گفتا به حال ايشان هر لحظه اشکبارم
گفتم که چشم شيعه گريان بود به راهت
گفتا که من هميشه به ديده اشک دارم . . .
********************************************
اي گل نرگس نگاهت آبي است  
جمکران با نام تو مهتابي است
اي گل نرگس هلا صاحب زمان
از فراقت از فراقت الامان . . .
********************************************
خبر آمد ، خبري در راه است
سرخوش آن دل که از آن آگاه است
شايد اين جمعه بيايد ، شايد
پرده از چهره گشايد ، شايد . . .
********************************************
يک شب اگر خواب من آئي چه مي شود
يـکبــار اگـر رخـت بنـمــائي چه مي شود
جــز حســرت نــگاه تـــو نبـــود مــرا بــدل
يکشب اگر بخـواب من آئي چه مي شود ?
********************************************
دل گشته بي قرارتو يا صاحب الزمان
سخت است انتظار تو يا صاحب الزمان
عمري ست درمسيرنگاهت نشسته اند  
عشاق جان نثارتو يا صاحب الزمان . . .
********************************************
چشم من منتظر و بارانى
مانده پشت همه پنجره ها
راهى اندازه يک جمعه فقط
مانده تا زمزمه پنجره ها . . .
********************************************
اگر کعبه، مطاف خاکيان است
ويا گر قبله‏ى افلاکيان است
طواف کعبه و دل‏هاى عشاق
به گرد مهدى صاحب الزمان است . . .
********************************************
بگو چگونه تو تدبير مي کني اقا؟
چرا در آمدنت دير مي کني اقا؟
دل تمامي عشاق دوره گردت را
چقدر ساده غزلگير مي کني اقا؟
********************************************
اي برده دلم به غمزه جان نيز ببر
بردي دل و جان نام و نشان نيز ببر
گر هيچ اثر بماند از من به جهان
تاخير روا مدار ان نيز ببر . . .
يا صاحب الزمان
********************************************

ای فرزند هاشم!

پدران تو همگی بخشنده و گشاده دست بودند.

ای فرزند سخاوت و كرامت!

تو نیز احسان و بخشش را از آنان به ارث برده ای.

یا صاحب الزمان!

ما همیشه نیازمند بخشش و دِهِش توهستیم.

روزهای جمعه كه روز ظهور تو خواهد بود،

نیازمند و محتاج،

بی پناه و بی یاور،

اما شادمان و امیدوار،

به در خانه لطف و احسان تو می آییم و می گوییم:

هم امروز، جمعه است؛

و جمعه روز توست؛

همان روزی كه در آن، انتظار ظهور تو را داریم؛

همان روز كه در آن فرج و گشایش برای مؤمنان را به دست تو آرزو می كنیم؛

همان روز كه در آن، امید كشتن كافران را به شمشیر تو داریم.

مولای من!

در این روز من میهمان و پناهنده توام؛

مولای من!

تو نیز كریم و بخشنده ای هستی كه فرزند كریمان و بخشندگانی.

تو از سوی خدا مأموریت داری كه شیعیان- كه نه همه درماندگان- را پناه دهی.

مرا نیز ضیافت كن و پناهم ده.

درود خدا بر تو و خاندان پاك تو باد.

ای نور دیده!

ما همیشه و در همه حال میهمان توایم.

ریزه خوار سفره احسانت هستیم.

ای سید!

سخت حاجتمندیم . دست نیاز به سوی تو گشوده ایم، ناامیدمان مكن.

ای سرور!

گرسنه ایم، گرسنه لطف تو،

از خوان احسان خویش بی بهره مان مگذار.

ای كریم!

تشنه ایم، تشنه محبت و دوستی تو،

از زلال محبت خویش سیرابمان كن.

ای عزیز!

برهنه ایم، برهنه لباس عزت و آبرو،

لباس عزت و عافیت به ما بپوشان.

ای آقا!

گرفتاریم، گرفتار كمان ابروی تو،

با نگاهی از سر رحم و مرّوت ما را از غم روزگار هجران برهان.

حاجیان كوی تو و زائران كعبه وجودت هستیم.

در دوران قحطی انسانیت و سختی دینداری آمده ایم.

سرگشته و آواره ایم، رحل اقامت كجا افكنیم؟

پناهمان ده.

                                              

اگر او بیاید ...

جهان با فروغ جمال عالم آرایش منور گردد.

راهها امن شود.

 ثروت به طور مساوی تقسیم گردد.

همه گنجها را استخراج نماید.

جهان در آسایش و آرامش بی نظیر قرار گیرد.

همگان از حکومت‏حضرتش خشنود باشند.

زمین برکاتش را خارج سازد.

پرچم اسلام بر فراز گیتی به اهتزار در آید.

امت اسلامی مجد و عظمت فوق العاده‏ای پیدا کند.

حکومتهای جابرانه ریشه کن شوند.

شرق و غرب جهان به تسخیر آن حضرت در آید.

فرهنگ بشری به والاترین حد خود برسد.

جهان در ثروت و آبادانی غوطه‏ور شود.

انسانها از رشد عقلانی برخوردار شوند.

همه بدعتهای جاهلی ریشه کن شود.

کینه توزی و دغلبازی رخت‏ بر بندد.

امتیازهای طبقاتی از بین برود.

روابط انسانها بر اساس صفا و وفا استوار گردد.

نیاز همگان بر طرف شود و کسی حاضر به پذیرش زکات نباشد.

همگان در دل خود احساس بی نیازی کنند.

نشانی از شرک و کفر در روی زمین باقی نماند.

همه گردنکشان در برابر آن حضرت تسلیم شوند.

قلب مؤمن از فولاد استوارتر شود.

مردم آرزو کنند که ای کاش نیاکانشان زنده بودند و آن روز فرخنده را می‏دیدند.

عدالت در همه‏جا گسترده شود، احدی مورد ستم قرار نگیرد.

در روی زمین ویرانه‏ای نمی‏ماند، جز اینکه آباد گردد.

مادر مادر مادر
می خواهم مدحت بگویم ولی واژه ها ،خودی نشان نمی دهند .
می خواهم وصفت را بیان کنم ،حتی خیال رها شده ام خود را محدود می بیند.
می خواهم با جمله ای کوتاه ،همیشه تو را بیاد آورم ،اما هیچ فعلی برای جمله ام نمی بابم .
می خواهم کلمه ای بگویم ،قلبم دمادم می گوید :مادر مادر مادر

مادر ،شنیده ام ،در کودکیم چه مرواریدهائی بر بستر بیماریم از چشمانت تراوش نموده ،مادر ،خداوند مرا با اشکهایی که بر روی گونه هایم ریخته ای شفا می داد.
مادر چه صبح هائی خورشید سرخی خود را از سرخی چشمانت عاریه می گرفت.
مادر آهنگ خواب من لالائی تو بود و آهنگ خواب تو گریه من ...مادر تو چنان از محبت خودت بر وسعت قلبم افزودی که جز یاد خداوند آنرا سیراب نمی کند ...

مادر چند صباحی است که می بینم از جور مدعی دیگر غنچه بر لبانت شکوفه نمی دهد ،شادابی گلبرگهایت روز بروز به زردی رو نشان می دهد .لبخند هم با لبان من غریبی می کند ،دیگر تاب دیدن ندارم .اگر به مهربانی امرم نمی کردی ،اگر به محبت سفارشم نمی کردی ،چنان از آتش سینه ام نثارش می کردم که جز خاکستری از غرورش برای عبرت دیگران بر جا نماند ...اما امر تو فوران سینه ام را آرام می کند و جز این آرام بخشی نمی یابم...
مادرم ،هر چه گشتم دوائی برایت نیافتم ،روزگاری اشکهای تو شفابخش من بود ولی چه کنم که اشکهای ناپاک من شفا بخش درد تو نیست ...

آری بهار با نسیمی از انتظار ، جمعه را تحفه آورده و منتظر ندبه خوانی است اما ...صورت جمعه را که نظاره می کنم گویی که سرخی آفتاب طلوعش محزون تر از همیشه نوید غمی عظما دارد ، گویی که افلاکیان صورت خود را سرخ کرده اند و مویه کنان هستند که آفتاب روز انتظار چنین سرخی اش کبود رنگ گشته... آری ندبه های امروزمان پر سوز تر از همیشه و ناله های فراقمان غمبارتر از گذشته هست چرا که ایام عزای محور آفرینش ، دختر رسالت ، همسر ولایت و مادر امامت است ...آری فاطمیه از راه رسیده است ... در این روزهای پر درد و آه در محضر منتقم صدیقه ی شهیده چنین نجوا می کنیم :

 ای معشوق ما که در عشقبازی ممتازی و در محبت استادی. ای آیینه کمال خلقت و ای زیباترین مصداق حضور خدا، اعجاز کن. ای معروف خدا! از احرام انتظار خارج شو و اعتکاف هجران را بشکن. روزه غربت را افطار کن و نفوس مردگان را زندگی بخش.دلبرا! چمن چمن نرگسان بر آستانت خیمه زدند و در اشتیاق جمعه موعود گریبان می درند. نسیم نسیم در پی تو می وزند تا یک پیچک موی تو را بنوازند. عندلیب عندلیب نغمه کنان بال می سایند که واژه ای از اشعار تو را بربایند. یارا! دستانمان را می گشاییم تا به شبنم پیشانی تو وضو سازیم و سر می ساییم بر عبادت تا به غبارش سجده کنیم.ای سبزتر از برگ بهشت خوشبوتر از عطر سرشت! رقیبانت را در خاکستر توبه دفن کردیم تا فقط با تو دلدادگی کنیم. آقای من، عزیز من در انتظار تو ماندن، همه را به تنگ آورده و لحظه دیدارت رؤیایی بزرگ شده است. یارانت به تیغ جاهلیت کافران گرفتار گشته اند و در خموشی غروب دلتنگ و طولانی ات سخت غمینند. هرشب جمعه به همراهت رو به درگاه معبودشان دست به دعا برمی دارند که ای یکتای بی همتا، تو عنایتی بنما و آن دلداده را به دلدار رسان که اگر بر شکستن است سنگ صبور دل نیز شکست.عزیز دل زهرا! باغ آرزوها به ‏شوق بهار روى ‏تو خزان ها را مى‏شمارد و چکامه‏هاى خونین شقایق را مى‏نگارد؛ نرگس ها داغ هجر تو بر سینه دارند؛ و لحظه  لحظه های عمرمان نمی گذرد مگر اینکه سراسر وجودمان پر است از انتقام صورت سیلی خورده و پهلوی شکسته ی ستون خیمه ی علی علیه السلام و به عشق نوای حیدری تو هستیم که آوای ملکوتیت را بشنویم که : أنا المنتقم

سلام
به نور مهربانى
به نور عطوفت
شکوه ایثار
سلام اى تموج سرشار از رشادت
سلام اى صرات هدایت
اى تکبیر بلند توحید
به کدام طواف مىروى
و قامتت خم شدهى کدامین رکوع روحانى است

اى بلنداى سرو
اى سرو سر بلند
عظمت حضور کربلا را به عرش مىبرند
و مژگانت تسبیح به دست دانههاى اشک است
سلام اى که هستى از نامت بزرگى مىگیرد
و جهان در شکوه حضورت به فروتنى رود جارى مىشود

سلام
روبروى خیالت مىایستم
رکوع مىکنم
به آسمانى که در مقابل ایستاده است
سر فرود مىآورم
به سجدهاى که بر خاک پایت جریان مىگیرد
به نماز مىایستم
حیرت حضورت را
به نماز مىایستم
صراط الذین اندیشهات را

بانوى مهربانى
معرفت در آینه چشمانت موج مىزند
و صدایت زنگار از قلب کدورت مىزداید
هرگاه که تو را مىخوانم
به عنایت آرامشى مىرسم
جهان کوچک است در برابر بزرگىات
تشهد اقامهاىست که گواه یگانگى توست

بانوى عاطفه
زبان تسبیح تو را عاجز است
حضورت لطف بىپایان خداوند است
و رحلت آسمانىات
داغ عظیم بر جگر لالههاى صحرا

مهرت جریان دارد
در رگ رگ هستى
صدایت غبار از تن کوه مىتکاند
ترنم بال فرشتگان در حنجرهات لانه دارد
نور از چشمان تو جریان مىگیرد
پنجرهها دهان گشودهاند به حیرت دیدارت
دست در دست بهار آمدى
و خزان رفتنت
زمستانى ابدى است
حضورت پلى از بىکسىهاست به آشنایى
زیستن دائرة المعارف مکاشفه بود
شرح شهامتهاى تو را قلم تاب نمىآورد

تو در متن حماسه زیستى
و در بلنداى حماسه به سفر رفتى
شهادت مىدهم
که ظنین کلامت
بر کوههاى سنگى مىکوبید
و عظمت حضورت
دیوارهاى سخت را به لرزه مىافکند

اى شهید زنده و حاضر در انقلاب کوفه
اى سایه خورشید
اى خورشید بىسایه
حجت قبول
حجت مدافعه از سالار انسانها
حجّ دفاع از کاروان آفتاب
قبول بود زحمتهایت
تو دسترنج یک عمر بزرگوارىهاى على هستى
تو هرگز نمىمیرى و نمردهاى
از آسمانى به آسمان دیگر مىشوى
زندگى از تو قاطعیت مىگیرد
و زن در کلام زیباى تو ترجمه مىشود

حقیقتى تلخ است
که جهان بى تو تاوَلى است بر پوستهى ایجاد
حقیقتى تلخ است که آفتاب بى تو، زمهریرى است منجد
بالهایت را به آسمان گره زدى
و ما در خاکستر و آتش، منطقِ هجران را سوختیم

تو مىروى
و بر پیشانى تاریخ
داغ فراقت نقش مىبندد
کلمات غزل مىشوند
و روح در کلمه جارى مىشود
ما زندهایم به از تو گفتن
زندهایم به این مرثیه خوانى
بدرود
بانوى بزرگ ایثار
بدرود
اى روح تکامل زن
بدرود اى زینب کبرى

دل به داغ بي كسي دچار شد نيامدي

چشم ماه و آفتاب تار شد نيامدي

سنگ هاي سرزمين من در انتظار تو

زير سم اسب ها غبار شد نيامدي

چون عصاي موريانه خورده دستهاي من

زير بار درد تارومار شد نيامدي

اي بلند تر زكاش و دورتر زكاشكي

روزهاي رفته بي شمار شد نيامدي

عمر انتظار ماحكايت ظهور تو

صدیقه طاهره (س) علاوه بر داشتن جایگاه عصمت، در اوج بندگی و عبادت خدا بودند؛ انجام رسالت اسلامی در حفظ و رسیدگی به خانواده در زندگی آن حضرت تبلور عینی دارد و عبادت را نیز در حد اعلای خود انجام می‌دادند. 

مرکز خبر حوزه، بخش دیگری از سخنان حضرت آیت الله جوادی آملی در شأن آن حضرت را منتشر کرد:

وجود مبارك فاطمه(سلام الله عليها) چون اهل نيايش و استغفار و تعبّد بود به مقام بالایی رسيده است.

فاطمه[سلام الله عليها] نه به خاطر این که دختر پيغمبر است به اينجا رسيده است؛ براي اين كه پيغمبر‌(ص) فرزندان ديگري هم داشت و نه به خاطر این که همسر علي ‌بن ‌ابي ‌طالب[عليه السلام] است به اينجا رسيده است؛ چون علي ‌بن ‌ابي ‌طالب[عليه السلام] همسران ديگري هم بعد از فاطمه[سلام الله عليها] داشت، فاطمه[سلام الله عليها] نه به خاطر این که مادر يازده امام است به اينجا رسيده است؛ چون فاطمهٴ بنت اسد مادر دوازده امام هست، ولي به اينجا نرسيد.

فاطمهٴ بنت اسد، مادر اميرالمؤمنين(سلام الله عليه) مادر دوازده امام هست و پيغمبر را وصي خود قرار داد و به پيغمبر عرض كرد: من از جريان قبر هراسناك هستم، از جريان قيامت وحشتناك هستم، وجود مبارك پيغمبر وصي او شد، در مراسم تدفين او شركت كرد ؛ امّا فاطمهٴ بنت اسد كه مادر دوازده امام است به اين مقام نرسيده است.

 تعبّد فاطمه[سلام الله عليها] و اصرار فاطمه زهرا[سلام الله عليها] در بندگي خدا، او را به اينجا رسانده است.

* پايان روز جمعه لحظهٴ استجابت دعا

در شرح حال آن بانو آمده است که وقتی پیغمبر فرمود پايان روز جمعه هنگامي كه نيمي از آفتاب در كرانهٴ غرب غروب كرد و نيمي از قرص آفتاب هنوز روشن است و غروب نكرد آن لحظه، لحظهٴ استجابت دعا است.

فاطمهٴ زهرا(سلام الله عليها) كسي را مأمور كرده بود كه در روزهاي جمعه به پشت بام برود [و] آن لحظهٴ خاصي را كه آفتاب در شرف غروب است ببيند و او را باخبر كند كه در آن لحظهٴ خاص با راز و نياز مخصوص به سر ببرد .

* حرز فاطمهٴ زهراء(سلام الله عليها)

آن حضرت حِرزي داشت كه ابن‌طاووس به طور مُرسل اين حِرز را كه وسيله صيانت اين بي‌بي از آفتهاي دنيا و آخرت است نقل مي‌كند كه آن حضرت نوشت: «بسم الله الرحمن الرحيم يا حي يا قيوم برحمتك استغنيت فأغثني» ؛ اي خدايي كه زنده هستي و قيّم و قيّوم موجودات ديگر هستي! مرا در پناه خود پناه ده! «و لا تكلني الي نفسي طرفة عين ابدا» ؛ يك لحظه مرا به حال خودم وانگذار! با اين دعا و با اين شب زنده‌داري و با آن خضوع، مرحله‌ایی را طي كرده است كه رسول گرامي[صلّي الله عليه و آله و سلّم] دربارهٴ او فرمود: تو از مني و من از تو هستم، اگر تو به من بگويي «پدر» براي من محبوب‌تر است و نزد خدا خوشايندی بیشتری دارد. «أحبُّ للقلب و أرضي للرب»

عشق یعنی دل سپردن در الست
از می وصل الهی  مستِ مست
عشق  یعنی  ذكر ناموس  خدا
یا علی گفتن به زیر دست و پا
عشق  یعنی  جلوه  صبر  خدا
شرم ایوب نبی  از مرتضی
عشق بر دلداده  فرمان  می‌دهد
عاشق جان داده را جان می‌دهد
عشق باعث شد كه دل سامان گرفت
پشت درب خانه زهرا جان گرفت
عشق  یعنی انقلاب فاطمه
از كبودی  چشم تار فاطمه
عشق یعنی عشق ناب فاطمه
بیت الاحزان خراب فاطمه